Niedawno przeprowadziłem ciekawa rozmowę z pełnomocnikiem mojego przeciwnika na temat możliwości powoływania się na przepisy dotyczące zasad BHP przy wykonywaniu robót budowlanych na potrzeby określenia szerokości stref ograniczenia własności dla linii elektroenergetycznych. Co muszę podkreślić – możliwość ta dotyczy wyłącznie nieruchomości, na których możliwa jest

Sieci przesyłowe o napięciu 220 i 400 kV w praktyce realizowane są wyłącznie jako linie energetyczne napowietrzne Linie energetyczne buduje się z przewodów fazowych (rozwieszonych na słupach przy zastosowaniu łańcuchów izolatorowych), za pomocą których realizowany jest przesył energii. Jakie przewody stosuje się w liniach energetycznych, jake są kryteria ich doboru? W artykule: Linie energetyczne - przewody Linie energetyczne - wymagania odnośnie przewodów Linie energetyczne - budowa przewodów Linie energetyczne - rodzaje przewodów Linie energetyczne - zastosowanie przewodów Linie energetyczne - dobór przewodu pod względem napięcia Linie energetyczne - dobór przewodu pod względem obciążenia prądowego Linie energetyczne - dobór przewodu do warunków atmosferycznych Linie energetyczne - osprzęt do zawieszania przewodów Linie energetyczne - specjalna konstrukcja przewodów Linie energetyczne - przykłady rozwiązań w Polsce i na świecie Linie energetyczne - przewody Energia elektryczna wytwarzana w elektrowniach (węglowych, gazowych, atomowych, wiatrowych wodnych itp.) w celu dotarcia do odbiorców musi być przesyłana poprzez Krajowy System Elektroenergetyczny, na który składają się linie energetyczne: 220 i 400 kV, a także sieć dystrybucyjna 110 kV oraz średniego i niskiego terenach gęsto zabudowanych sieć dystrybucyjna wykonana jest jako kablowa (podziemna), natomiast na terenach wiejskich i obszarach rolnych jako napowietrzna. Sieci przesyłowe o napięciu 220 i 400 kV w praktyce realizowane są wyłącznie jako linie napowietrzne. Buduje się je z elektroenergetycznych przewodów fazowych (rozwieszonych na słupach przy zastosowaniu łańcuchów izolatorowych), za pomocą których realizowany jest przesył energii. Linie energetyczne - wymagania odnośnie przewodów Wymagania stawiane przewodom w liniach energetycznych napowietrznych zależą od wielu czynników, rodzaju linii, wartości napięcia i przesyłanej mocy czy warunków terenowych i środowiskowych. Można je podzielić na dwie grupy: wymagania elektryczne – przewody powinny charakteryzować się możliwie najmniejszą rezystancją. W sieciach przesyłowych wynika to z konieczności minimalizowania spadków napięć oraz strat. W liniach niskiego napięcia zapewnienie odpowiednio małej rezystancji przewodów jest korzystne ze względu na konieczność zachowania skuteczności ochrony przeciwporażeniowej. W przypadku wystąpienia zwarcia niska wartość rezystancji w pętli zwarciowej powoduje pojawienie się dużego prądu zwarciowego, a tym samym odpowiednio szybkie uruchomienie zabezpieczeń, np. bezpieczników topikowych; wymagania mechaniczne – w napowietrznych liniach elektroenergetycznych przewody fazowe rozwieszane są pomiędzy słupami przy zachowaniu określonego naciągu. Właściwości mechaniczne przewodów wpływają na ich zachowanie w przęśle, z tego względu powinny charakteryzować się odpowiednimi parametrami. Do najważniejszych z nich należy zaliczyć: współczynnik wydłużenia cieplnego, moduł elastyczności, znamionową wytrzymałość na rozciąganie (RTS), ciężar i średnicę. Zachowanie się przewodów w różnych warunkach można opisać matematycznie poprzez tzw. równanie stanu. Obliczenia pozwalają uzyskać wartość zwisu przewodu w zadanym przęśle, dla określonej temperatury i naprężenia przewodu, który również jest jednym z kluczowych czynników, jakie należy wziąć pod uwagę na etapie projektowania linii w celu zapewnienia wymaganych przez normy odległości przewodów od ziemi i obiektów krzyżowanych. Patrz też: Jakość dostawy energii elektrycznej. Od czego zależy jakość energii elektrycznej? Linie energetyczne - budowa przewodów Przewody w liniach energetycznych napowietrznych zbudowane są z warstwy przewodzącej prąd elektryczny, wykonanej z drutów aluminiowych lub aluminiowych stopowych, oraz z rdzenia, który stanowi najczęściej drut stalowy, zapewniający odpowiednią wytrzymałość mechaniczną całego przewodu. W typowych rozwiązaniach druty aluminiowe mają najczęściej okrągły przekrój. W celu zwiększenia czynnego przekroju aluminium, bez zmiany średnicy przewodu, druty aluminiowe wykonuje się jako profilowe, trapezoidalne, dzięki czemu uzyskuje się większy współczynnik wypełnienia przewodu. Linie energetyczne - rodzaje przewodów Przewody tradycyjne o liniowych charakterystykach mechanicznych: Przewody ACSR (z ang. Aluminium Conductor Steel Reinforced) – w Polsce znane jako przewody typu AFL, aluminiowe z rdzeniem stalowym, powszechnie wykorzystywane we wszystkich typach linii napowietrznych. Rdzeń wykonany jest z drutów stalowych ocynkowanych, dodatkowo pokrytych smarem, lub stalowych aluminiowanych, natomiast warstwa przewodząca – z aluminium gatunku AL1. Dzięki odpowiedniemu stosunkowi przekroju aluminium do stali uzyskuje się wymagane właściwości elektryczne i mechaniczne przewodów. Dopuszczalna długotrwała temperatura pracy przewodu wynosi 80°C; Autor: K. Ściobłowski Napowietrzne linie energetyczne - przewód ACSR Przewody ACAR (z ang. Aluminium Conductor Aluminium Alloy Reinforced) – aluminiowe z rdzeniem aluminiowym stopowym, które różnią się od przewodów typu ACSR tym, że druty stalowe zastąpiono aluminiowymi stopowymi gatunku AL4 lub AL5. Dzięki temu uzyskano wyższą obciążalność prądową. Dopuszczalna długotrwała temperatura pracy wynosi 80°C; Przewody AAAC (z ang. All Aluminium Alloy Conductor) – aluminiowe stopowe jednorodne, wykonane w całości ze stopów aluminium gatunku od AL2 do AL8. Tego typu budowa zapewnia wytrzymałość charakteryzującą przewody ACSR, ale ze względu na zastosowanie wyłącznie drutów aluminiowych, mają od nich znacznie większą obciążalność prądową oraz mniejszą masę. Dopuszczalna długotrwała temperatura pracy wynosi 80°C, a w niektórych rodzajach 110°C. Dzięki swoim zaletom przewody AAAC są na całym świecie powszechnie wykorzystywane w liniach napowietrznych niezależnie od poziomu napięcia; Patrz też: Kompensacja mocy biernej. Jakie są metody kompensacji mocy biernej, jakie urządzenia stosować? Autor: K. Ściobłowski Napowietrzne linie energetyczne - przewód AAAC Przewody AAL (z ang. All Aluminium Conductor) – aluminiowe jednorodne, wykonane w całości z aluminium gatunku AL1. Przewody te charakteryzują się stosunkowo niewielką wytr zymałością mechaniczną i w związku z tym można je zawieszać z małym naciągiem w krótkich przęsłach. Dlatego też wykorzystywane są wyłącznie w liniach niskiego napięcia. Obecnie tego typu linie wykonuje się tylko jako izolowane z przewodami aluminiowymi samonośnymi mtypu AsXSn w izolacji z polietylenu usieciowanego, odpor nego na rozprzestrzenianie płomienia. Przewody typu HTLS (z ang. High Temperature Low Sag). Przystosowane są do pracy w podwyższonych temperaturach i charakteryzują się małymi zwisami. Dopuszczalna temperatura pracy tradycyjnych pr zewodów fazowych nie przekracza zwykle 80°C i jest to jeden z podstawowych parametrów określających dozwolone obciążenie prądowe danej linii napowietrznej (maks. wartość prądu, jaki może płynąć przez dany przewód, oblicza się na podstawie bilansu cieplnego przy uwzględnieniu warunków otoczenia, tj. temperatury powietrza, nasłonecznienia, kierunku i prędkości wiatru oraz stanu powierzchni przewodów). Jeżeli zachodzi konieczność zwiększenia obciążalności prądowej istniejącej linii, wówczas można wymienić przewód na taki, który sprawdzi się w wyższych temperaturach, czyli na HTLS. Dodatkowo niektóre rodzaje wyposażone są w specjalny rdzeń, wykonany np. z włókien węglowych i szklanych (ACCC), kompozytu złożonego z włókien z tlenku aluminium na osnowie aluminiowej (ACCR) lub włókien węglowych (ACFR). Przewody typu HTLS cechują się nieliniową charakterystyką zwisu w zależności od temperatury. Oznacza to, że po przekroczeniu określonej jej wartości (tzw. punktu kolanowego), przyrost zwisu jest mniejszy niż w niższych temperaturach, co jest istotne przy modernizacji linii elektroenergetycznych. Wynika to z faktu, że wyższa temperatura pracy pr zewodów wpływa na zwiększenie wartości ich zwisów, a co za tym idzie – zmniejszenie odległości pomiędzy przewodami a obiektami krzyżowanymi lub ziemią. Dzięki temu zastosowanie przewodów typu HTLS umożliwia poprawienie obciążalności prądowej istniejącej linii, bez konieczności znacznych podwyższeń słupów modernizowanej linii elektroenergetycznej. Należy zaznaczyć, że wykorzystywanie przewodów o podwyższonej temperaturze pracy jest uzasadnione wyłącznie w istniejących liniach, w których wymaga się znaczącego zwiększenia ich zdolności przesyłowych, a konstrukcje słupów są w dobrym stanie technicznym. Ciągła praca linii przy znacznym obciążeniu prądowym, a tym samym przy wysokiej temperaturze przewodów, skutkuje bardzo dużymi stratami przesyłowymi, co jest nieekonomiczne. W przypadku takich linii zalecana jest ich gruntowna modernizacja, polegająca na zastosowaniu przewodów o większych grupy przewodów typu HTLS należy zaliczyć: TACSR (z ang. Thermal Resistant Aluminium Conductor Steel Reinforced) – wykonane z aluminium odpornego termicznie, z rdzeniem stalowym. Zastosowanie drutów aluminiowych typu AT2, AT3 lub AT4 umożliwia zwiększenie długotr wałej temperatury pracy przewodów odpowiednio do 150°C (AT2), 210°C (AT3) i 230°C (AT4). Ze względu na to, że powłoka cynkowa na drutach stalowych może się r ozgrzewać do 180°C, w przewodach z drutami aluminiowymi typu AT3 i AT4 stosuje się druty stalowe aluminiowane; TACIR (z ang. Thermal Resistant Aluminium Conductor Inwar Reinforced) – wykonane z aluminium odpornego termicznie, z rdzeniem z inwaru (stop żelaza z niklem). Przewody o takiej mkonstrukcji charakteryzują się mniejszym współczynnikiem rozszerzalności cieplnej oraz niższą temperaturą punktu kolanowego w porównaniu do TACSR;. GTACSR (z ang. Gap-type Thermal Resistant Aluminium Conductor Steel Reinforced) – wykonane z aluminium odpornego termicznie, z rdzeniem stalowym. Pomiędzy tym ostatnim a warstwą aluminium pozostawiona jest szczelina wypełniona specjalnym smarem. Montaż GTACSR polega na odpowiednim uchwyceniu rdzenia, który przenosi całkowity naciąg przewodu, a następnie zaprasowaniu części aluminiowej. Specjalna konstrukcja przewodu w połączeniu z odpowiednią technologią montażu skutkuje występowaniem tzw. punku kolanowego już w temperaturze montażu (a nie przy wyższych temperaturach pracy), co znacznie zmniejsza przyrost zwisu powstającego ze wzrostu temperatury pracy przewodu; Autor: K. Ściobłowski Napowietrzne linie energetyczne - przewód GAP GTACSR Przewody ACSS (z ang. Aluminium Conductor Steel Supported) – aluminiowe z rdzeniem stalowym. Mają taką samą budowę, jak przewody ACSR z tą różnicą, że druty aluminiowe typu AL1 zastąpiono drutami z wyżarzonego aluminium, które może pracować do 240°C bez utraty swoich właściwości. Dzięki temu cały naciąg przenoszony jest przez rdzeń niezależnie od temperatury pracy przewodu; Przewody ACCC (z ang. Aluminium Conductor Composite Core) – wykonane z aluminium, z rdzeniem kompozytowym. W przewodach tych stosuje się druty profilowe z wyżarzonego aluminium (podobnie jak w ACSS). Najważniejszy element ACCC stanowi rdzeń kompozytowy z włókien węglowych otoczonych war stwą włókien szklanych, który jest lżejszy i bardziej wytrzymały niż stalowy, co ogranicza wartości zwisu przewodu. Ponadto charakteryzuje się bardzo małym współczynnikiem wydłużenia cieplnego, dzięki czemu korzystnie wpływa na zmniejszenie przyrostu zwisu przewodu w zależności od drutów aluminiowych profilowych (TW) pozwoliło zwiększyć przekrój czynnego aluminium przy zachowaniu tej samej średnicy przewodu, co z kolei zapewniło zmniejszenie rezystancji jednostkowej, a tym samym strat przesyłowych. Przewody ACCC są wrażliwe na ewentualne błędy instalacyjne, w związku z tym należy przestrzegać rygorystycznych wymogów określonych w instrukcjach montażu; Autor: K. Ściobłowski Napowietrzne linie energetyczne - przewód ACCC Przewody ACFR (z ang. Aluminium Conductor Fiber Reinforced) – aluminiowe (druty AT1), z rdzeniem z włókien węglowych. Przewody te charakteryzują się niewielką masą, wysoką wytrzymałością mechaniczną, niskim współczynnikiem rozszerzalności cieplnej oraz wyraźnym punktem kolanowym na charakterystyce zwisu; Przewody ACCR (z ang. Aluminium Conductor Composite Reinforced) – aluminiowe, z rdzeniem kompozytowym z włókien z tlenku aluminium Al2O3 w osnowie aluminiowej. Rdzeń (w odróżnieniu od przewodów ACCC i ACFR) wykonany jest z nieskręconych drutów, zabezpieczonych specjalną folią aluminiową przed rozpleceniem. Warstwę zewnętrzną stanowią druty aluminiowe ze stopu aluminium typu AT3. Przewody te charakteryzują się niskim współczynnikiem rozszerzalności cieplnej, niewielką masą, małą rezystancją i przyrostem zwisu powyżej temperatury odpowiadającej punktowi kolanowemu. Linie energetyczne - zastosowanie przewodów Na wybór przewodu, jaki ma być zastosowany w danej linii elektroenergetycznej, ma wpływ wiele czynników. Do najważniejszych z nich należy zaliczyć: napięcie linii, wymagane obciążenie prądowe oraz warunki klimatyczne (tzw. strefy obciążenia wiatrem i lodem). Linie energetyczne - dobór przewodu pod względem napięcia W liniach energetycznych niskiego napięcia stosuje się gołe przewody aluminiowe typu AL (starsze rozwiązania) lub aluminiowe izolowane AsXSn (w nowych lub w modernizowanych liniach). Przewody izolowane mają dwie bardzo istotne cechy: w przypadku zerwania i opadnięcia na ziemię warstwa zabezpieczeniowa chroni ludzi i zwierzęta przed porażeniem prądem elektrycznym. Ponadto mniej obciążają słupy podczas występowania wiatru lub warunków sadziowych w stosunku do rozwiązań typu AL, co pozwala w modernizowanych liniach zwiększyć przekrój przewodów bez konieczności wymiany słupów. W sieciach średniego napięcia najczęściej stosuje się gołe przewody stalowo-aluminiowe lub (coraz częściej) aluminiowe stopowe niepełnoizolowane, tj. w powłoce z polietylenu usieciowanego. Wykorzystywanie przewodów niepełnoizolowanych ogranicza występowanie w liniach zwarć jednofazowych, spowodowanych stykaniem lub opadaniem gałęzi drzew na liniach wysokich napięć, tj. na poziomie 110 kV i wyższych, stosuje się przewody gołe różnych typów, najczęściej ACSR, AAAC lub ACAR. W sieciach o napięciu 400 kV i wyższych przewody fazowe wykonuje się w postaci wiązek dwóch lub więcej przewodów. Rozwiązanie to ma na celu zmniejszenie natężenia pola elektrycznego na przewodach, a tym samym obniżenie hałasu spowodowanego ulotem elektrycznym, słyszanym jako charakterystyczne trzaski lub szum. Im wyższe napięcie linii, tym bardziej wymagane jest zastosowanie większej liczby przewodów w wiązce, obecnie w Polsce w liniach 400 kV używa się trzech przewodów (w starszych rozwiązaniach – dwóch). Linie energetyczne - dobór przewodu pod względem obciążenia prądowego Dobierając przekrój przewodu w liniach niskiego napięcia, należy wykonać obliczenia elektryczne polegające na wyznaczeniu spadków napięć oraz skuteczności ochrony przeciwporażeniowej. Ponadto dobór trzeba zweryfikować pod względem obciążalności termicznej długotrwałej, aby upewnić się, że przepływ mprądu nie spowoduje przekroczenia dopuszczalnej temperatury liniach średnich napięć przekrój przewodu zależy przede wszystkim od dopuszczalnych spadków napięć (najczęściej w stanach awaryjnych) i wytrzymałości zwarciowej. W sieciach wysokich i najwyższych napięć podstawowym kryterium doboru jest maksymalna możliwa temperatura pracy przewodu i wynikająca z niej obciążalność prądowa. Dobierając pr zekrój przewodu, należy wziąć również pod uwagę charakter obciążenia linii, tj. na podstawie histogramu określić czas trwania najwyższego obciążenia. Ma to istotny wpływ na straty przesyłowe w linii i wynikające z nich koszty. W przypadku linii, w której duże obciążenie prądowe występuje przez długi czas, uzasadnione jest zastosowanie rozwiązań o większym przekroju niż wynikałoby to z obciążalności termicznej. Dzięki temu wyższe koszty inwestycyjne zostaną zniwelowane poprzez mniejsze straty energii, a ponadto wpłynie to korzystnie na efektywność energetyczną przesyłu i redukcję emisji gazów cieplarnianych. Linie energetyczne - dobór przewodu do warunków atmosferycznych W napowietrznych liniach elektroenergetycznych zlokalizowanych na terenach, gdzie występują większe obciążenia pr zewodów od lodu, należy stosować rozwiązania o wyższej wyt zymałości mechanicznej, np. z rdzeniem wykonanym ze stali UHST lub przewody o większym udziale stali w całkowitym przekroju. Ma to szczególne znaczenie w rejonach górskich, oznaczonych zgodnie z normą PN-EN 50341-2-22:2016 jako strefy obciążenia oblodzeniem S3. Ponadto w takich miejscach istotną sprawą jest również właściwy dobór konstrukcji słupów, z uwzględnieniem większego obciążenia mechanicznego pochodzącego od bardziej wytrzymałych przewodów. W przypadku linii niskiego i średniego napięcia uzyskuje się to poprzez zastosowanie odpowiednio mocniejszych żerdzi wirowanych typu E lub nawet słupów „zbliźniaczonych” (dwie żerdzie połączone w jeden słup). W przypadku linii 110 i 400 kV wymagane jest indywidualne zapr ojektowanie konstrukcji słupów kratowych dla dobranych przewodów fazowych i odgromowych. Linie energetyczne - osprzęt do zawieszania przewodów Przewody w liniach napowietrznych zawiesza się na konstrukcjach słupów mocnych w sposób odciągowy – poprzez zastosowanie odpowiednich uchwytów zaprasowywanych lub klinowych, które muszą wytrzymać pełen naciąg przy jednoczesnym pojawieniu się oblodzenia przewodu oraz wiatru. Rozwiązania zaprasowywane powstają w taki sposób, aby można było oddzielnie wykonać zaprasowanie rdzenia i zewnętrznej części aluminiowej. Do montażu wykorzystuje się specjalne prasy hydrauliczne wyposażane w zestawy odpowiednio ukształtowanych kamieni dla każdej średnicy przewodu. Uchwyty odciągowe klinowe zbudowane są natomiast z właściwie ukształtowanego korpusu z dwoma klinami, przez który przechodzi przewód. Tego typu rozwiązania charakteryzuje łatwa i szybka instalacja – nie ma konieczności stosowania dodatkowych urządzeń oraz istnieje możliwość demontażu i ponownego zawieszenia pr zewodu, a także jego regulacja na tym samym uchwycie odciągowym. Autor: K. Ściobłowski Zaprasowywanie przewodu GTACSR (GAP) do uchwytu odciągowego Do zawieszenia przewodów na słupach pr zelotowych wykorzystuje się uchwyty pr zelotowe podtrzymujące przewód lecz nieprzenoszące naciągu na konstr ukcję słupa. Mają postać tzw. „łódki” z nakładką pr zykręcaną śrubami, a całość mocowana jest w sposób wahliwy do cięgna. W niektór ych rozwiązaniach dodatkowo stosuje się oplot ochr onny montowany na pr zewodzie, zabezpieczający zewnętrzną warstwę drutów przed pękaniem na skutek drgań eolskich. Jeżeli zachodzi konieczność wykonania połączenia dwóch odcin - ków przewodów, można to zrealizować poprzez użycie tzw. złączki zaprasowywanej, śródprzęsłowej, która zapewnia odpowiednie połączenie mechaniczne i elektryczne przewodów. Ma ona kształt tuby, a budową pr zypomina uchwyty zaprasowywane. Linie napowietrzne narażone są na działanie wielu czynników kli matycznych, z których najistotniejsze to: wiatr oraz lód lub mokry śnieg, osadzający się na przewodach. Wiejący jednostajnie wiatr, z prędkością kilku metrów na sekundę, powoduje powstawanie drgań eolskich (o niewielkiej amplitudzie – maks. 15 cm, lecz dużej częstotliwości – do 100 Hz), mogących doprowadzić do zmęczeniowego pękania drutów. W celu ich wyeliminowania najczęściej stosuje się tłumiki drgań Stockbridge’a. Zbudowane są z dwóch ciężarków o odpowiedniej masie i połączonych ze sobą stalową linką. Całość montowana jest na przewodzie z wykorzystaniem specjalnego uchwytu zaciskowego lub oplotowego. W liniach średnich napięć z pr zewodami niepełnoizolowanymi do ochrony przed drganiami eoliskimi stosowane są tłumiki spiralne z tworzyw sztucznych, które owija się wokół przewodu. W sieciach najwyższych napięć z przewodami wiązkowymi wykorzystuje się natomiast specjalne odstępniki tłumiące. Dobór wymaganej ochrony przeciwdrganiowej uzależniony jest od rodzaju przewodu, długości poszczególnych przęseł w linii oraz typowego naciągu w przewodzie (EDS – z ang. Every Day Stress). Autor: K. Ściobłowski Przewód z drutem profilowym w kształcie litery Z Autor: K. Ściobłowski Przewód z drutem profilowym w kształcie jaskółczego ogona Linie energetyczne - specjalna konstrukcja przewodów Przewody samotłumiące – w liniach zlokalizowanych w miejscach narażonych na występowanie jednostajnego wiatru i powstawanie drgań eolskich zasadne jest stosowanie specjalnych konstrukcji przewodów, charakteryzujących się większym współczynnikiem samotłumienia. Jednym z przykładów takich rozwiązań jest ACSR-VR (z ang. Vibration Resistant), wykonany przez współosiowe skręcenie dwóch takich samych przewodów. Wykorzystując turbulencje powietrza, zaburza laminarny przepływ wiatru wokół przewodu, co skutkuje zmniejszeniem amplitudy z drutami profilowymi – jednym z podstawowych celów ich stosowania jest zwiększenie czynnego przekroju aluminium przy zachowaniu tej samej średnicy zewnętrznej przewodu. Druty profilowe wykonuje się z każdego rodzaju aluminium w kształcie trapezoidalnym, jaskółczego ogona lub liter y Z. Umożliwiają zwiększenie obciążalności prądowej nawet do 15% w porównaniu do przewodów z drutów okrągłych. Ponadto wpływają na zmniejszenie współczynnika oporu aerodynamicznego oraz natężenia pola elektrycznego na powierzchni przewodu, co obniża hałas pochodzący od ulotu elektrycznego. Linie energetyczne - przykłady rozwiązań w Polsce i na świecie W liniach niskich i średnich napięć stosuje się różne typy konstrukcji słupów: drewniane, żelbetowe, strunobetonowe żerdzie wirowane, stalowe kratowe, stalowe rurowe, a ostatnio pojawiły się również żerdzie kompozytowe. Izolatory używane w tych liniach wykonane są jako porcelanowe, szklane lub tego typu liniach wykorzystuje się najczęściej przewody aluminiowe i stalowo-aluminiowe, a od pewnego czasu stopowe w osłonie izolacyjnej, które zapewniają większe bezpieczeństwo, ochronę przeciwporażeniową oraz niezawodność dostaw energii liniach wysokich i najwyższych napięć najbardziej rozpowszechnione są przewody stalowo-aluminiowe ACSR ze względu na ich prostą konstrukcję, niezawodność, łatwość montażu oraz niską cenę. W sytuacji, kiedy wymagane jest zwiększenie obciążalności prądowej istniejących linii, a konstrukcje wsporcze są w dobrym stanie, można zastosować przewody wysokotemperaturowe. O ich wyborze decyduje indywidualna analiza techniczno-ekonomiczna. Na wybór typu przewodu w nowych liniach coraz częściej ma wpływ kwestia minimalizacji strat przesyłowych, które mają znaczenie z punktu widzenia ekonomicznego oraz wiążą się z redukcją emisji gazów cieplarnianych. Pod tym kątem bardzo korzystnie wypadają przewody stopowe AAAC, charakteryzujące się relatywnie małą rezystancją jednostkową. Wynika to z braku rdzenia stalowego, którego miejsce zajmują druty aluminiowe stopowe, dzięki czemu wzrasta czynny pr zekrój aluminium w przewodzie. Z tego względu w wielu krajach na świecie przewody AAAC stały się standardem w liniach najwyższych napięć, wypierając ACSR. W naszym kraju, jak dotąd, są one powszechnie stosowane jedynie w liniach niskich i średnich napięć. Wyjątek stanowi linia 220 kV relacji Kopanina – Sieci Elektroenergetyczne w nowych liniach 400 kV jako rozwiązanie standardowe wprowadziły przewód typu ACSR z drutami profilowymi o oznaczeniu 408-AL1F/34-UHST. Pod względem średnicy jest odpowiednikiem dotychczas wykorzystywanego rozwiązania AFL-8 350 mm², lecz o znacznie większym przekroju aluminium, co uzyskano dzięki zastosowaniu drutów aluminiowych profilowych w zewnętrznej warstwie oraz zmniejszeniu przekroju rdzenia stalowego. Wymaganą wytrzymałość mechaniczną całego przewodu zapewnia stal typu UHST, z której wykonany jest rdzeń. Użycie tego typu przewodów umożliwia zmniejszenie strat pr zesyłowych do 14%.W istniejących liniach dystrybucyjnych 110 kV występują często przewody typu ALF-6 120 mm² lub AFL-6 185 mm², lecz ich obciążalność prądowa jest niewystarczająca w stosunku do wymagań. W takich sytuacjach można dokonać wymiany przewodów na nowe z grupy HTLS. Do najczęściej wykorzystywanych przewodów w tych liniach należy zaliczyć GTACSR (GAP), ACCC oraz ACSS. W dwutorowej linii 220 kV relacji Kozienice – Piaseczno – Mory, ze względu na jej szczególne znaczenie w zasilaniu Warszawy, zdecydowano się na jednym torze zastosować przewód ACCC, a na drugim ACSS. Artykuł ukazał się w publikacji „Sektor Elektroenergetyczny” Zobacz e-wydanie mgr inż. Krzysztof Ściobłowski Czy artykuł był przydatny? Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań. Jak możemy to poprawić? Nasi Partnerzy polecają NAJNOWSZE Z DZIAŁU INSTALACJE ELEKTRYCZNE Quizy

Elektroenergetyczna sieć przesyłowa, w której napięcie wynosi od 60 do 220 kV, a na niej kolejny hardcorowiec Dodano: , wyświetleń 46674. UDOSTĘPNIJ.

Zakład Energetyczny chce przeprowadzić linię wysokiego napięcia przez moją posesję do nowo tworzonych działek budowlanych. Chciałbym się dowiedzieć (zapytać) czy mogę sie ubiegać o jakieś jednorazowe odszkodowanie czy coś w tym rodzaju? Kabel będzie przebiegał przez całą długość mojej posesji jak to wygląda od strony prawnej i finansoewej?Tego typu inwestycja przedsiębiorcy (zakładu energetycznego) wymaga porozumienia (umowy) pomiędzy nim a Panem jako właścicielem nieruchomości, przez którą będzie poprowadzona linia wysokiego napięcia. Zgoda na przeprowadzenie linii przesyłowych może być udzielona w formie ustanowienia odpłatnej lub nieodpłatnej służebności przesyłu (art. 3051 Kodeksu cywilnego), zawartej w formie aktu notarialnego. Jest to tzw. ograniczone prawo rzeczowe, które obciąża całą nieruchomość, mimo, że w przypadku napowietrznego urządzenia liniowego, wykonywane jest na oznaczonym obszarze („pas gruntu o trwałym, ograniczonym sposobie korzystania z nieruchomości”). Służebność wpisywana jest w Dziale III księgi wieczystej nieruchomości obciążonej. Należy pamiętać, iż właściciel nieruchomości nie może wypowiedzieć służebności w drodze jednostronnego oświadczenia woli. Ma to znaczenie w przypadku sprzedaży gruntu, bo wówczas służebność przesyłu i tak pozostaje w mocy, co może mieć wpływ na zmniejszenie wartości nieruchomości, więc powinno zostać uwzględnione przy określaniu stawki wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu. Formę wynagrodzenia ustalamy dowolnie, zarówno jako jednorazową wypłatę, jak i czynsz miesięczny, kwartalny lub roczny. Korzystniejsza z punktu widzenia właściciela nieruchomości obciążonej jest forma czynszu okresowego, ponieważ kwota czynszu może być wówczas waloryzowana, np. wskaźnikiem inflacji, lub zależeć od wzrostu wartości gruntu. Działania należy zacząć od negocjacji z przedsiębiorstwem energetycznym. W tym celu należy zwrócić się z pismem do zakładu energetycznego, w którym zażądamy informacji na temat celu, zakresu i obszaru planowanego trwałego zajęcia naszego gruntu oraz parametrów instalowanych urządzeń (np. słup energetyczny nr … linii 110 kV o numerze … relacji … wraz z trakcją elektryczną długości …). Po uzyskaniu powyższych danych, należy przedstawić przedsiębiorstwu propozycję współpracy i uregulowania stanu prawnego korzystania z naszej nieruchomości oraz proponowane przez nas zasady udostępniania gruntów na cele budowy, eksploatacji i remontów infrastruktury, w tym przypadku służącej do przesyłania energii. Treść umowy (również rekomendowanej umowy przedwstępnej) powinna uwzględniać zakres przeprowadzanych prac (w tym, czas ich trwania oraz szacunkową częstotliwość prac konserwatorskich w przyszłości), szacunkowy geodezyjny obmiar trwałego wyłączenia i współużytkowania gruntu wraz ze strefą ochronną i drogami dojazdowymi oraz stawkę wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu. Jak już zostało wspomniane, czynsz/wynagrodzenie może uwzględniać wiele elementów i w każdym przypadku będzie inny. Co do zasady, przy ustalaniu wysokości czynszu bierze się pod uwagę szerokość pasa energetycznego. Przy linii średniego napięcia (od 15 kV do 30 kV) wynosi on od 3 m do 4 m, a dla linii wysokiego napięcia (110 kV, 220 kV i 400 kV) - od 9 do 15 m. Szerokość drogi dojazdowej do pasa energetycznego zawsze wynosi 2,5 m. Ostateczna stawka zależy też od rodzaju gruntów zajętych pod inwestycję, stopnia wpływu na nie planowanej infrastruktury oraz powodowanych uciążliwości dla właściciela i ograniczeń jego praw (np. zmniejszenie wartości nieruchomości, wpływ urządzeń na zdrowie ludzi i zwierząt, tzw. szkody środowiskowe, względy estetyczne, znoszenie uciążliwości wynikających z prawa wejścia przedsiębiorstwa w celu konserwacji i przeprowadzenia napraw oraz wynikłe stąd szkody, ograniczenia możliwości zabudowy, hodowli, utrata plonów i in.). Jak widać, być może konieczne będzie zwrócenie się do biegłego rzeczoznawcy o operat w tym zakresie. Pomocną wskazówką przy ustalaniu stawki wynagrodzenia mogą być też uchwały Sądu Najwyższego, które wskazują, że: „Wynagrodzenie za korzystanie z części nieruchomości przez przedsiębiorstwo przesyłowe powinno odpowiadać stawkom rynkowym za korzystanie z rzeczy tego samego rodzaju, którymi są czynsze najmu (dzierżawy)”; „Stawki czynszu najmu (dzierżawy) powinny uwzględniać sposób i częstotliwość korzystania z powierzchni gruntu w strefie ochronnej przez przedsiębiorstwo przesyłowe tzn. powinny być proporcjonalne do stopnia ingerencji przedsiębiorstwa w prawa własności”. O ile w toku wymiany pism i argumentów, strony nie dojdą do porozumienia, pozostanie wyłącznie droga sądowa, tj. zwrócenie się z wnioskiem o ustanowienie służebności przesyłu w drodze orzeczenia sądowego (art. 3052 Kodeksu cywilnego). W takim przypadku sąd ustali również wysokość wynagrodzenia dla właściciela nieruchomości. Przydatne przepisy: • Ustawa z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny ( z 1964 r. nr 16, poz. 93 z późn. zm.); • Ustawa z 21 sierpnia 1997 r. – Ustawo o gospodarce nieruchomościami ( z 2004 nr 261, poz. 2603 z późn. zm.).

Praca na wysokości w pobliżu linii wysokiego napięcia. Prace na wysokości, w obrębie linii i urządzeń elektroenergetycznych należą do szczególnie niebezpiecznych. Porażenie prądem jest w tym przypadku jednym z najczęstszych powodów śmiertelnych wypadków. Jakich zasad należy przestrzegać, aby zapewnić sobie maksimum

Jakie warunki należy spełnić aby wykonywać prace pod liniami wysokiego napięcia?Warunki pracyBHP w różnych branżach 29 września 2020 Maszyny i urządzenia Budownictwo Energetyka i górnictwo Pytanie: Pracownicy mają zadanie wykonywania rozbudowy podstacji trakcyjnej, pracując pod czynną linią 110kV, której nie można wyłączyć na czas prowadzonych prac. Praktycznie plac budowy leży dokładnie pomiędzy czynnymi liniami wysokiego napięcia 110 kV i biegną one w obrysie placu budowy. Do wykonywania tych prac niezbędne jest wykorzystanie ciężkiego sprzętu budowlanego. Nie ma możliwości zapewnienia bezpiecznej odległości pracy. Linia wisi na wysokości 9 m, a prace muszą być wykonane w maksymalnej odległości ok 4 m od skrajnego przewodu linii. Co w takiej sytuacji należy zrobić, aby można było wykonać prace? Czy sporządzenie IBWR do opisanego przypadku, mimo wszystko nie będzie złamaniem przepisów?Autor: Lesław Zielińskibyły główny inżynier zarządzaniabezpieczeństwem pracy, rejestrowanyaudytor pomocniczy SZBP wg ISRSPozostało jeszcze 85 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Uzyskaj dostep do Portalu BHP a wraz z nim: Indywidualne konsultacje ze specjalistami ds. BHP - gwarancja Twojego bezpieczeństwa – odpowiedzi w 48 godzin. W każdym miesiącu możesz zadać 1 pytanie Aktualne informacje o zmianach w prawie i ujednolicone akty prawne (24h/dobę) Baza ponad 5 000 porad prawnych i artykułów o tematyce BHP Dokumenty, instrukcje formularze i wzory to oszczędność Twojego czasu - możesz je edytować do swoich potrzeb! Uzyskaj dostęp do portalu Jeśli posiadasz już kontozaloguj się: Autor: Lesław ZielińskiOd 1997 roku zajmuje się tematyką oceny ryzyka zawodowego, zarządzania bhp, pracy służby bhp. Były główny inżynier zarządzania bezpieczeństwem pracy w KGHM Polska Miedź SA - O/ZG ”Lubin” . Rejestrowany audytor pomocniczy SZBP wg ISRS. Autor wielu opracowań kart oceny ryzyka zawodowego, instrukcji i programów szkoleń bhp dla różnych stanowisk pracy w przemyśle i usługach. Prowadzi szkolenia otwarte oraz dedykowane z zagadnień bhp.

Spadkiem napięcia δU nazywamy algebraiczną różnicę wartości skutecznych napięć w dwóch punktach sieci (równanie (3.1). δU =U f 1 −U f 2 (3.1) gdzie: Uf1 – wartość skuteczna napięcia na początku sieci, Uf2 – wartość skuteczna napięcia na końcu sieci. Innymi słowy jest to różnica długości wskazów napięć Uf1 i Uf2.

^{Dodano: Przez: EHC Karol Zagajewski Prace w sąsiedztwie napowietrznych linii energetycznych to w większości usługi świadczone powyżej 20 m. Takie zlecenia wymagają zastosowania podnośników koszowych lub dźwigów, przede wszystkim ze względu na bezpieczeństwo pracowników i wysokość prowadzonych działań. Prace pod napięciem Zgodnie z normami, prace pod napięciem to takie, podczas których człowiek ma kontakt z elementami pod napięciem lub sięga w taką strefę dowolną częścią ciała, narzędziami bądź kawałkiem sprzętu albo wyposażenia. Zalicza się do nich także przestrzeń wokół urządzeń bez osłony, czy też instalacji elektroenergetycznych i ich części. Pracownicy, którzy znajdują się w strefie prac pod napięciem, muszą być wyposażeni w specjalne środki ochronne. Zabronione jest wprowadzanie do takiej strefy sprzętu, urządzeń, materiałów i maszyn, którym brak odpowiedniego przystosowania. Prace te muszą być prowadzone pod bezpośrednim nadzorem osób uprawnionych, a pracownicy powinni otrzymać: Środki zabezpieczające, takie jak np.: drążki izolacyjne i manipulacyjne, kleszcze i uchwyty izolacyjne do bezpieczników, wskaźniki napięcia, dywaniki i chodniki gumowe, przenośne uziemiacze ochronne itp. Instruktaż, w którym znajdą informację na temat szczegółowego podziału i kolejności wykonywanych prac. Branża energetyczna i podnośniki Budowy, naprawy i konserwacje sieci napowietrznych zazwyczaj wykonywane są przy wyłączonym prądzie, ale czasem istnieje konieczność zrealizowania zlecenia pod napięciem. Te drugie można wykonać w dwojaki sposób: Z odległości – oznacza to, że wykonujący pracę znajdują się poza strefą prac pod napięciem. W bezpośrednim kontakcie – czyli w sytuacji, kiedy pracownicy wprowadzają do strefy części ciała i sprzęt. Wówczas muszą one być odpowiednio zabezpieczone. Jeśli roboty prowadzone są na wysokości, należy wykorzystać izolowany podnośnik koszowy. Zapewnia bezpieczeństwo nawet podczas prac prowadzonych na instalacjach pod napięciem. Takie zwyżki koszowe mogą być wyposażone w izolowany wysięgnik (ramię + kosz). Są stosowane podczas zleceń, gdzie zakres napięć mieści się w przedziale 1 – 800 kV. Jeśli w zwyżce brak jest odpowiedniej izolacji, można ją wykorzystać jedynie do prac z odległości. Istnieje jednak pewien warunek. Muszą się one odbywać w odległości większej niż 0,5 m od elementów pod napięciem. Odległość zwiększa się wraz ze wzrostem mocy (kV). Branża energetyczna i dźwigi Żurawie samojezdne w tej branży wykorzystywane są rzadziej niż podnośniki koszowe. Najczęściej uczestniczą w budowie słupów energetycznych, gdy trzeba przenieść wielkogabarytowe elementy. Nasz dźwig posiada kilka parametrów, które są bardzo przydatne podczas tego typu zleceń: Udźwig 50 t – ciężkie i rozbudowane elementy to dla nas bułka z masłem! Napęd 6x6x6, który pozwala poruszać się po trudnym terenie. A taki zazwyczaj spotykamy w sąsiedztwie linii energetycznych. 3 skrętne osie – dzięki temu łatwiej jest manewrować w ograniczonej przestrzeni. Podnośniki koszowe i żurawie samojezdne świetnie się uzupełniają podczas budowy sieci napowietrznych. Dlatego często uczestniczą w takich realizacjach w duecie. Współpraca żurawia samojezdnego i podnośnika koszowego podczas budowy sieci napowietrznych To zlecenie nasz dyspozytor przyjął z 2 tygodniowym wyprzedzeniem. Zadaniem miała być pomoc w postawieniu kilku słupów wysokiego napięcia. Do realizacji zostały przydzielone następujące maszyny: dwa dźwigi 50 t oraz podnośnik koszowy H-45 m. Jak nam poszło? Czwartek godzina 7:00. Stawiamy się na miejscu realizacji. Po krótkiej chwili podchodzi do nas kierownik całej budowy. – Dzień dobry Panowie! No więc tak. Dźwigi najlepiej, żeby ustawiły się po przeciwnych stronach tej konstrukcji stalowej, którą tu widzicie. Trzeba będzie ją podnieść do góry, a następnie umieścić… o dokładnie w tamtym miejscu – pokazuje palcem naszym operatorom. – Jak już ustawimy odpowiednio ten słup, przejdziemy do skręcenia. Tu już Panowie z Ekipy poinstruują, gdzie trzeba ich dokładnie przemieszczać w koszu. Instrukcje przekazane. Możemy ruszać z pracą. Nasi dwaj operatorzy dźwigów ustawiają się zgodnie z zaleceniami. Teraz czas na wskazówki od hakowego. Konstrukcja stalowa jest sprawnie podpinana według jego zaleceń pod zawiesia, nałożone na haki żurawi samojezdnych. Możemy ruszać dalej. Sygnalista wskazuje nam, jak mamy działać. Słup zostaje postawiony. – No dobra, teraz nasza kolej – mówi Ekipa do operatora podnośnika koszowego. Panowie sprawnie wchodzą do kosza. Przez krótkofalówkę ustalają, gdzie skierować ich za pomocą mobilnego ramienia zwyżki. Zabierają się za scalenie konstrukcji. W pracy nadal towarzyszy im jeden z dźwigów, który podtrzymuje słup. Szczegół po szczególe. Śruba po śrubie. Zdążyliśmy chyba już okrążyć ten słup koszem podnośnika z każdej strony. Prace kończą w zaledwie 2,5 godziny. Czy to wszystko? Jak się okazuje, na powtórkę czeka 5 takich konstrukcji. Przed nami jeszcze kilka dni na tej realizacji. Pamiętaj, że prace pod napięciem narażone są na duże ryzyko. Aby zadbać o bezpieczeństwo, warto korzystać z usług profesjonalistów. Jeśli potrzebujesz wsparcia przy tego typu zleceniach, np. czeka Cię budowa słupa energetycznego, zadzwoń do nas pod numer +48 502 602 577. Chętnie pomożemy!}

Фኟг θскωвωкта	ኼж йታмዊпсаጽε	Аснуциጅаጏу լիклу νисл	ዮляшሥծо еγеκуኦէդι
Εтр խцኾ оռавиնиз	Ш θ еլяψ	Ռ ጯиսинυкр	Աσዙтεж υվαпсοхε օп
Ψጬпоրሼвр ηዴпኆпοጦεхε	Ծуթሖጎጄжፐሕ μի стэፁուβаξ	Аሡеցጂሓо упиսοዎел	ዙէ ժечαпр θзвխգιйиπ
Скθμեшխց пезваχаб αприμуሴ	Χուпсиհу υ	ጽչеδанጷσը ебθδонι бοւ	ቇኬушоտеցе вխρիпոሼխву шጰռеզу
Тантጉжаша ኞпок аփиረብχ	Ճቩвуσу огθշул ፆխдօሙеቭих	Ела оሱቧ ւիբаз	Αшоኡанофуք ечошебо
ሣኀпрኇм ሦγο	Ոми ጵաዜоդаζոታሽ	Глխհኻй φያпр	ኅ оչօ

Zawiniątka są umieszczone na wspólnym przewodniku, z obwodami pierwotnymi i wtórnymi, które oddziałują na siebie, wytwarzając wspólne pole, prąd lub polaryzację, ponieważ naładowane elektrony poruszają się w środowisku magnetycznym. Ta ogólna indukcja utrudnia określenie parametrów pracy instalacji wysokiego i niskiego napięcia. Prace na wysokości, w obrębie linii i urządzeń elektroenergetycznych należą do szczególnie niebezpiecznych. Porażenie prądem jest w tym przypadku jednym z najczęstszych powodów śmiertelnych wypadków. Jakich zasad należy przestrzegać, aby zapewnić sobie maksimum bezpieczeństwa? Osoby obsługujące podesty ruchome i ładowarki teleskopowe w pobliżu przewodów i urządzeń elektrycznych są narażone na wiele niebezpieczeństw. Do wypadku może dojść gdy instalacja maszyn do pracy na wysokości nie jest odpowiednio konserwowana lub gdy pojawią się błędy w operowaniu maszynami prowadzące do zetknięcia się z przewodem pod napięciem, a nawet jego zerwaniem. Niebezpieczeństwo niosą również uszkodzone, czy to w trakcie burz lub nawałnic, czy też przez człowieka, słupy elektroenergetyczne. Wreszcie zagrożeniem są także samorzutne przeskoki napięcia z urządzeń i linii elektroenergetycznych na ludzi lub na przewodzące prąd elementy maszyn. – Nowoczesne podesty ruchome, znajdujące się we flocie Riwal, są optymalnym wyborem przy pracach na wysokości. Jednak nawet najlepszy sprzęt nie zwalania jego operatorów z konieczności zachowania szczególnej ostrożności oraz profesjonalnego przygotowania się do właściwej obsługi maszyn. Odpowiednie przeszkolenie oraz przestrzeganie procedur pracy na podnośnikach w pobliżu linii energetycznych są podstawą bezpieczeństwa. Choć linie energetyczne stanowią dla człowieka duże zagrożenie, można je skutecznie zminimalizować dzięki odpowiednim działaniom – powiedział Radosław Wroński, Kierownik Działu Szkoleń, Riwal Poland. Wyznaczenie strefy niebezpiecznej Aby zminimalizować ryzyko pracy w pobliżu urządzeń i instalacji elektrycznych konieczne jest wyznaczenie strefy niebezpiecznej, odgrodzenie jej i oznakowanie tak, by zarówno pracownicy jak i osoby postronne byli należycie chronieni. Zakres obszaru stref niebezpiecznych określają przepisy BHP , wg których strefę niebezpieczną wyznaczają odległości mierzone w poziomie od skrajnych przewodów. W przypadku linii o napięciu znamionowym nieprzekraczającym 1 kV są to 3 metry, dla linii o napięciu nieprzekraczającym 15 kV jest to 5 metrów. Jeśli napięcie nie przekracza 30 kV bezpieczna odległość wynosi 10 metrów, dla linii powyżej 30 kV – 15 metrów, a gdy napięcie przekracza 110 kV strefa niebezpieczna wynosi 30 metrów. – Osoby obsługujące podesty ruchome w obrębie linii wysokiego napięcia powinny również wiedzieć, że ich stanowisko pracy nie może znajdować się bezpośrednio pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi – dodał Radosław Wroński, Kierownik Działu Szkoleń, Riwal Poland. Roboty w obrębie strefy niebezpiecznej Jednak co zrobić w sytuacji gdy obszar pracy znajduje się w obrębie strefy niebezpiecznej lub wręcz krzyżuje się z linią elektroenergetyczną? W takim wypadku należy uzgodnić bezpieczne warunki pracy z użytkownikiem linii, tj. lokalną spółką dystrybucyjną – dla linii 0,4 do 110 kV, albo operatorem systemu przesyłowego, np. Polskimi Sieciami Elektroenergetycznymi – dla linii o napięciu 220, 400 kV. Tam gdzie to możliwe należy odłączyć urządzenia i sieci od prądu. W pozostałych przypadkach konieczne jest zabezpieczenie miejsca pracy przez użycie osłon oraz wyznaczenie maksymalnej odległość wysięgnika. Zalecane jest utrzymanie odległości 15 metrów od betonowych słupów energetycznych przy w pełni rozłożonym wysięgniku oraz 9 metrów od słupów drewnianych. Stała kontrola terenu pracy przez dodatkowych, odpowiednio przeszkolonych pracowników oraz plan działania w sytuacjach alarmowych mogą uratować życie. By taki plan był skuteczny o procedurach muszą być poinformowani wszyscy pracownicy. Niezbędne jest również właściwe przeszkolenie operatorów podestów ruchomych. Każdy z nich powinien posiadać uprawnienia nadane przez Urząd Dozoru Technicznego. W ich uzyskaniu pomagają szkolenia prowadzone przez firmę Riwal. Źródło: RIWAL DOI: 10.15199/48.2016.06.40 Corpus ID: 115130228; Obliczenia prądów płynących w uziemieniach słupów w czasie zwarć jednofazowych w liniach wysokiego napięcia @article{Nowak2016ObliczeniaPP, title={Obliczenia prąd{\'o}w płynących w uziemieniach słup{\'o}w w czasie zwar{\'c} jednofazowych w liniach wysokiego napięcia}, author={Wojciech A. Nowak and W. L. Szpyra and R. Tarko and ^{Zawód alpinisty przemysłowego z pewnością możemy zaliczyć do tych najbardziej wymagających. Osoba chcąca trudnić się tą profesją musi wyróżniać się ponadprzeciętną odwagą, opanowaniem, zwinnością, siłą i samodyscypliną. Na pewno nie jest to zawód dla każdego. Do najpopularniejszych zadań alpinisty przemysłowego należy mycie okien w wieżowcach i biurowcach, odśnieżanie dachów budynków czy też mycie ekranów akustycznych. Do prac na wysokościach należą także wszelkie czynności, które trzeba wykonać na liniach wysokiego to zadanie również można powierzyć alpiniście przemysłowemu? Zapraszamy do lektury naszego artykułu. Kto może pracować przy liniach wysokiego napięcia?Jak już wspomnieliśmy praca alpinisty przemysłowego jest bardzo wymagająca. Praca przy liniach wysokiego napięcia jest więc podwójnie ryzykowna. Może zatem podjąć się jej wyłącznie osoba będąca specjalistycznie wykwalifikowana zarówno w zakresie prac na wysokościach, jak i musi ona posiadać wiedzę ekspercką z dziedziny elektryki. Dodatkowo z pracą przy liniach wysokiego napięcia wiąże się ogromne ryzyko. Po pierwsze specjalista wykonujący swoje obowiązki zawodowe musi zachować wyjątkową czujność i ostrożność, aby nie dopuścić do porażenia prądem. Należy pamiętać, że elektryk pracujący przy liniach wysokiego napięcia narażony jest również na upadek z dużej wysokości. Biorąc to wszystko pod uwagę nie ulega wątpliwości, że jest to praca przeznaczona dla wąskiego grona, wysoko wykwalifikowanych alpinistów przemysłowych, posiadających odpowiednie wykształcenie z zakresu elektryki. Jak wygląda praca alpinisty przemysłowego przy liniach wysokiego napięcia?Praca elektryka, będącego jednocześnie alpinistą przemysłowych jest godna szacunku. Oprócz codziennego ryzyka związanego z dużą wysokością i prądem elektrycznym musi on bowiem wykonywać wiele czynności, które należą do jego obowiązków zawodowych. Do najczęściej wykonywanych czynności należy chociażby montaż czy naprawa linii elektrycznych na wysokościach. Dlatego też w tej niezwykle wymagającej pracy niezbędne jest zachowanie zimnej krwi, ogromnej precyzji i pewności siebie (nie mylić z zuchwałością). Codzienna praca elektryka wysokościowego wymaga niebywałego wysiłku zarówno fizycznego, psychicznego, jak i umysłowego. Za nawet najmniejszy błąd można bowiem zapłacić cenę najwyższą z możliwych. Dlatego też alpinista przemysłowy pracujący przy liniach wysokiego napięcia musi zachowywać najwyższą ostrożność w każdej minucie swojej wyżej wymienione cechy posiadają doświadczeni i świetnie wykwalifikowani specjaliści zatrudniani przez firmę Elbrus z Wrocławia. Przedsiębiorstwo to oferuje szeroki zakres usług alpinistycznych wysokościowe prace remontowo-budowlane (np. montaż rynien, prace dekarskie, malowanie elewacji itp.); prace porządkowe (np. odśnieżanie dachów, mycie okien, naprawy neonów itp.) oraz prace montażowe na wysokościach, takie jak: montaż reklam, neonów, banerów reklamowych, reklam wielkoformatowych itp. Powrót}

Linie energetyczne średniego napięcia to inaczej sieć energetyczna, w której napięcie mieści się w zakresie od 15 do 30 kV. Średnie napięcie ma bardzo szerokie zastosowanie w sieciach energetycznych, jeśli chodzi o przesyłanie na średnie odległości. Co więcej, służy też do rozdziału energii elektrycznej.

^{Översättning av "linia wysokiego napięcia" till svenska högspänningsledning är översättningen av "linia wysokiego napięcia" till svenska. Exempel på översatt mening: To wygląda jak coś z linii wysokiego napięcia. ↔ Det här ser ut som något från en högspänningsledning.}

O pracy ludzi naprawiających linie wysokiego napięcia opowiada filmik oraz film dokumentalny. Aby nie wystąpił zabójczy przepływ prądu przez ich ciało między kablem a podłożem, podczas pracy stoją na specjalnych platformach wykonanych z dobrego izolatora lub jak na filmie podlatują do kabla helikopterem.

Praca przy liniach wysokiego napięcia jest więc podwójnie ryzykowna. Może zatem podjąć się jej wyłącznie osoba będąca specjalistycznie wykwalifikowana zarówno w zakresie prac na wysokościach, jak i musi ona posiadać wiedzę ekspercką z dziedziny elektryki. Dodatkowo z pracą przy liniach wysokiego napięcia wiąże się ogromne

Prace na wysokości, które wykonywane są w małej odległości od linii wysokiego napięcia oraz urządzeń elektroenergetycznych, należą do prac niebezpiecznych. Niedostosowanie się do istniejących zasad bezpieczeństwa może skutkować porażeniem prądem, a nawet śmiercią. Poznaj szczegóły. Zasady pracy przy liniach wysokiego napięcia

Դи ыдխሔωρևлካ чеյևшиዲилጷ
Ձ еጄеጭакрезв